ब्लॉग

.           ‘माझ्या आवडत्या विषयावरील लेख’ या संदर्भात जेव्हा मी वाचलं तेव्हा  माझ्या मनात विचारांची चक्र फिरू लागली आणि मनातून उत्स्फुर्तपणे प्रतिसाद आला की, आपण योगविषयी लिहावं. हो, माझा आवडता आणि जिव्हाळ्याचा विषय म्हणजे “योग”. परंतु मंडळी.. मी योगी वैगरे नाही बरं का, तर संसारात राहून योगविषयी मला मिळालेले ज्ञान आणि

             *एक दिवसाचा कर्फ्यू संपल्यानंतर दोनच दिवसांत आपले मोदीजी हे टीव्ही वर लाइव्ह येऊन काहीतरी घोषणा करणार हे समजताच काळजात कुठेतरी चर्रर्रर्र झाले. आणि ती घोषणा झाली, पुढील १५दिवसीय लॉकडाऊनची! दोनच दिवसांवर असलेला माझा वाढदिवस, गुढीपाडवा निमित्त च्या रांगोळ्या, लेझीम आणि पुढे गाण्यांचा कार्यक्रम असे माझे सगळे उपक्रम रद्द झाले.

      मला समजायला लागलं तेव्हापासून मला प्रवास करायला खूप आवडायचे. लहान असताना आईबाबांसोबत, शाळेत असताना मीत्रमैत्रीणीसोबत मी खूप प्रवास केला, खूप मनसोक्त फीरले. कधी कुटुंबासमवेत तर कधी मैत्रीणीं बरोबर.  .         मुलूंडला आल्यावर १९८२ साली तीन दिवसाचा मोठा प्रवास… अष्टविनायक दर्शन केले मिस्टरांच्या मीत्रमंडळी बरोबर. अष्टविनायकाने मला मोठा आशिर्वाद दिला.१९८६

दररोज सकाळी सगळ्यांची घाई. नातीची शाळा, मुलाची मुलीची सुनेची ऑफिसला जाण्याची घाई . या सगळयात मॉर्निंग वॉकला जायचं राहूनच जायचं. एक दिवस शनिवारी सगळ्यांना सुट्टी होती त्या दिवशी आमच्या शेजारच्या बागेमध्ये मी ठरवून चालायला गेले. बागेच्या दरवाजातच मी एकदम दचकले मोठा हसण्याचा आवाज आला. मी थोड्या साशंक नजरेने आत पाहिले तर सत्तर-ऐंशीच्या वर ज्येष्ठ नागरिक

     *’लोकसत्ता’ हया सुप्रसिद्ध वृत्तपत्रात मांडलेल्या व्याख्येनुसार ‘सोशल मिडीया’ म्हणजे घराघरातील आजी-आजोबांसाठी अनोळखी, आई-वडिलांसाठी उत्सुकता निर्माण करणारा अणि आम्हा तरुणांसाठी आमच्या ‘डीएनए’त असणारा अवलिया शब्द!!!*.            *आजकाल सोशल मिडिया वर नसणे म्हणजे काळासोबत नसल्याचे लक्षण मानले जाते. सोशल मीडिया म्हणजे खरं तर सामाजिक संबंध जोडणारे माध्यम. इंटरनेट चा शोध ही तर

‘अनुभव ‘ हा आपला गुरु आहे असं म्हणतात . आता माझच बघा ना ! साधारण १५ वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. दर वर्षीप्रमाणे आम्ही गणपती गौरीला पुण्याला संध्याकडे (मुलगी) गेलो होतो. विसर्जन झाल्यावर मुलगा आणि सून रजा नसल्यामुळे परत निघाले. प्रीतीच्या (नातं) आग्रहामुळे आम्ही दोघे आणि  तेजस (नातू ) यांनी  मुक्काम वाढवला. ४ दिवसांनी दुपारच्या डेक्कन एक्सप्रेसने

              माणसाच्या मूलभूत गरजा जरी अन्न, वस्त्र आणि निवारा या असल्या तरी मला वाटते पृथ्वीतलावरील सर्व सजीवसृष्टीसाठी *स्पर्श* ही देखील मूलभूत गरज आहे. .                बाळ जन्माला आल्यावर त्या मऊ मखमली इवल्या जीवाचा होणारा स्पर्श त्या बाळाच्या आईवडिलांनाच नाहीतर आजी-आजोबा इतर नातेवाईक सर्वांनाच

प्रत्येकाच्या आयुष्यात काही ना काही अविस्मरणीय अनुभूती नक्कीच असतील! तसेच माझ्या आयुष्यातील कधीही विसरता न येणारा मौल्यवान क्षण म्हणजे ,’लेह- लडाख’चा प्रवास! सन २०१३ मध्ये निवृत्त झाल्यापासून मी लेह लडाखला जायचे स्वप्न उराशी बाळगले होते आणि जुलै २०१६ ला माझे स्वप्न सत्त्यात उतरले. काय आनंद  झाला म्हणून सांगू? बरेच वर्षे ‘लेह -लडाख’ चे वर्णन फक्त

सौ. विजया शाहू साटम पाल्म एकर्स सोसायटी मुलुंड पूर्व आपलं मुलुंड                                                             आपलं मुलुंड!! या दोन शब्दांतच किती प्रेमभावना, आपलेपणा,आपुलकी व जवळीक आहे नाही? आपलं म्हणजे

 सौ. कल्पना राणे : निवृत्त शिक्षिका